Propozycja prac plastycznych na długie wieczory od uczniów klasy VI którzy wykonali rysunek tuszem(lawowanie) oraz uczniów kl VII - autorów asamblaży.
Asamblaż to trójwymiarowa kompozycja artystyczna powstała dzięki połączeniu ze sobą różnych przedmiotów.
Słowo asamblaż wywodzi się z języka francuskiego (assemblage). Tłumaczy się je jako „zbiór/zbieranie”, a więc nazwa techniki sama w sobie implikuje jej istotę – asamblaż to zbiór różnych, odmiennych przedmiotów. Od bezużytecznych, zniszczonych obiektów, po te wartościowe, starannie wyselekcjonowane przez artyst(k)ę w celu zastosowania ich w danej pracy. Co istotne, pojedyncze rzeczy, z których składa się asamblaż nie są stworzone, lecz jedynie użyte przez autora. Mogą być w tym celu specjalnie przygotowane, zmienione, np. zniekształcone, pomalowane lub też połączone z innymi przedmiotami. W Polsce za najsłynniejszych autorów tworzących w tej technice uważa się Tadeusza Kantora i Władysława Hasiora.
Lawowanie to niezwykła technika, której efekty trudno pomylić z jakąkolwiek inną. Stosuje się ją bardzo często w dziełach osadzonych w nurcie impresjonizmu (są to zwłaszcza pejzaże) ale też grafikach. Na czym polega? To po prostu rodzaj cieniowania za pomocą rozwodnionego tuszu (rzadziej farby). W metodzie tej nakłada się kolejne, coraz ciemniejsze i bardziej wyraziste plamy czerni (bądź innego koloru) w celu zbudowania głębi i przestrzenności. Niekiedy na bazie lawowania powstają całe prace (jak chociażby widoczki), czasem stosowana jest jako uzupełnienie rysunku konturowego (przykładowo wykonanego piórkiem). W takim przypadku za pomocą plamy podbija się trójwymiarowość.
Lawowanie pozwala uzyskać łagodne przejścia tonalne i dodaje pracy plastyczności, trójwymiarowości oraz swoistego romantyzmu. Często stosowane jest do zilustrowania elementów przyrody czy takich zjawisk atmosferycznych, jak mgła i deszcz.